Այսօր լուսադեմին մեր մորաքույրը Մալայզիայում գործուղումից հետո վերջապես վերադարձավ: Նոյեմին կարծես թե կարոտել էր նրան :) Դե մորաքրոջ մասին խոսք չկա :))) Նա մեզ լիքը-լիքը նվերներ էր բերել` մի ամբողջ ճամպրուկ թիթիզ շորիկներ: Քանի որ մինչև Նոյեմիի ծնվելն այդքան էլ վստահ չէի նրա սեռի հարցում, վարդագույն շորիկներ չէր գնել, իսկ հիմա մորաքույրը միայն վարդագույն շորիկներ է բերել, որպեսզի փոխհատուցենք Նոյեմիկի կյանքի անվարդագույն փուլը :)))) Այո, ես այն ծնողներից եմ լինելու, որ իրենց աղջիկ երեխաներին գերազանցապես վարդագույն հագուստներ են հագցնում: Վերջապես մենք էլ կհագնենք թիթիզ շորիկներ :)) Նա նաև մի հիանալի գիրք է բերել, որից նաև ես եմ ունեցել, իհարկե ոչ այսքան շքեղ ու գեղեցիկ :) Այդ գրքում գրի ենք առնելու Նոյեմիի կյանքի առաջին 12 ամսի մասին ողջ ինֆորմացիան, ավելացնելու ենք նկարներ ու հետաքրքիր պատմություններ :) Նաև ունենք շնիկներով օրացույց, որը շատ խորհրդանշական է ինձ համար: Բանն այն է, որ երբ ես էի փոքր, իմ սենյակում` անմիջապես օրորոցիս դիմաց, շնիկներով օրացույց էր, որը ես անչափ սիրում էի: Հիմա Նոյեմիկը նույնպես ունի շնիկներով օրացույց, պարզապես ի տարբերություն ինձ նա արդեն մանկուց միանգամից երկու շնիկ է ունենալու ու ստիպված չի լինելու ինձ տարիներով աղաչել շնիկ գնելու մասին :)))))) Ջինան ու Լանան դեռ չգիտեն իրենց գլխի գալիքը :D
p.s. Նոյեմին այսօր այդքան էլ չի հասկանա, թե ինչու է մայրիկը մի-փոքր տխուր: Բանն այն է, որ մայրիկի լավ ընկերներից Դավիթին այսօր բանակ են տանում: Դա չէր մտնում մեր պլանների մեջ, որովհետև Դավիթը պետք է ամռանը մեր մկտրության քավորը լիներ :( Ամեն դեպքում մենք Դավիթին բարի ծառայություն ենք մաղթել ու աղոթել ենք նրա համար :) Իսկ մկրտվել միշտ էլ կհասցնենք :))
No comments:
Post a Comment